اینجا شده مثل حیاط پشتی مدرسه هایی که میرفتیم . دور تا دور ساختمان فضای خالی بود و عده کمی از دانش آموزان به اون مسیر علاقه نشون میدادن . مخصوصا نمیدونم چرا حیاط پشتی مدرسه ابتدایی خیلی تو خاطرم مونده . خاطرات دوران راهنمایی ، حتی همون روزهایی که به مدرسه میرفتم پاک شدن . هیچ خاطره خاصی ، غیر از یکی دو مورد ناخوشایندش تو ذهنم نیست . اما تا دلت بخواد خاطراه از دوران طرح دارم . حتی روز غم انگیز آخر ، که برای حک شدن خاطرات همکارای عزیز قدیمیم تو قلبم دیوار زمخت راهروی فتوکپی رو لمس کردم . حس لمسش رو انگشتام مونده . خاطرات خوب دوران کاردانی . اما دلم نمیخواد زمان کارشناسی رو به یاد بیارم . به یاد آوردن و بیان یک سری از خاطرات حتی تو این وبلاگ سوت و کور که مثل حیاط پشتی مدرسه ابتداییم رفت و آمدی توش نیست ،‌سخته