این روزا خیلی خسته ام . اما خوشحالم از این خستگی چون دارم روزهامو به خوبی سپری میکنم . از وقتم استفاده میکنم . زمانم هدر نمیره . استراحت کمی دارم . هر از چند گاهی به این فکر می افتم ساعت های زندگیم رو به چند بخش تقسیم کنم . بخش مربوط به سلامتی ، که با خوردن میوه و زمان برای ورزش صرف بشه ( میوه خوردن برام مثل خوردن زهر میمونه :(

بخش مربوط به آموزش که باید روزی حداقل چند کلمه زبان یاد بگیرم و یا کتاب بخونم . بخش روحانی زندگی من که شامل خوندن و گوش دادن به معنی قران و خلوت با خدا و مدیتیشن میشه

البته چون وقت و انرژی کافی برای همشون ندارم گاهی از زمان کارهای دیگم میدزدم . مثلا صبح که میام محل کارم با هندزفری فایل صوتی معنای قران گوش میدم . اتفاقا خیلی هم به نظرم بهتر از اینه که خودم بخونم ، چون راوی از ترجمه های با مفهومی استفاده میکنه و چون من صبحا در اوج انرژی خودم هستم ، خیلی با دقت گوش میدم . یا فصل هایی که هوا خوبه پیاده میام محل کارم .یا وقتایی که منتظرم تا باشگاه بچه تموم شه کتاب می خونم و چند لغت زبان یاد میگیرم . اینطوری وقتم به بطالت تلف نمیشه

اما همین که یه چند روزی به این شیوه پیش میرم هفته به آخر میرسه و به خونه مادرم میرم همه برنامه هام کنسل میشه و تبدیل میشم به سلی تنبل بی کار و بی عاری که تو اتاق بچگیهاش لم داده و گوشی دستشه داره فیلم میبینه و انگار نه انگار بچه داره . از هفت دولت آزاد و رها همه مسئولیت هاش رو میندازه گردن پدربزرگ و مادربزرگ نوه دوستش و پی همه حرفها و حدیث ها رو به جون میخره .

و اینجوری میشه که اول هفته جدید برمیگرده به تنظیمات کارخانه و تموم اون کار خوبا رو انجام نمیده تا دوباره نمیدونم کی بشه که حسش بیاد