هیچوقت با واژه ``برای همیشه``کنار نیومدم. مثلا تا اخر عمر باید این دارو بخوری یا تا ابد باید این کار انجام بدی یا برای همیشه خدانگهدار و ... همونجا قفل می کنم .اصلا یعنی چی ؟ تو این دنیایی که من شناختم ، برای همیشه وجود نداره!!!

همینطور با واژه از دست دادن غریبه ام . هنوز یاد نگرفتمش و این عذاب آوره. دیوار سفت و سختی دورم کشیدم که نزارم کسی به حریمم وارد شه تا نکنه یه وقت بره و از دست بدم .

در واقع شکستهایی که تو این زمینه خوردم و خیلی بد منو زمین زد باعث شد دیگه نخوام کسی بهم نزدیک شه. فرقی نمی کنه غریبه ، آشنا ، خانواده . من دیگه به کسی اجازه نمی دم از در قلبم بگذره . یه قفل گنده بهش می زنم . دیوارهاشو دوبل دیوارچینی می کنم . می شینم وسط بیابون برهوت قلبم ، پاهامم می گیرم تو بغلم ، به جِلِز و وِلِز گوشت تنم بعد هر بار شکست با حسرت نگاه می کنم.تنهایی همیشه بهترین انتخابه