بالاخره قرتی بازی کار دستم داد ، پاییز نامردتر از این حرفاس و من گول چهره مهربونشو خوردم و با پیراهن تو خونه گشتم ، صبحم دیدم سردمه و چند اَشنیفه ( عطسه ) ری استارت کننده زدم ولی با مانتو نازک پرپری راه افتادم ، راستش چون روشن کردن بخاری ، مثل بازسازی اپولو ۱۱ برای پرواز مجدد به ماه سخته ، اقای همسر هنوز تصمیمی براش نگرفته و ما به روش انسانهای یکم مدرن تر از اولیه شبا با پتو و بغل یار و لباس گرمامون خودمونو گرم نگه می داریم. منم الان با اشکای جمع شده در چشم و بینی قرمز و صدای شرک در خدمتونم .

خوب اگه فکر می کنید سرما خوردگی باعث شد دوباره بنویسم سخت در اشتباهی