بچه داشتن اینجوریه که : یهو صدای گریه هاشو از راه پله میشنوی ، در حالی که به پهنای صورت اشک ریخته و چشماش قرمز و دماغش پف کرده و با اب و تاب و غلیظ داره از ناحقی که تو بازی در حقش شده بلند بلند و تند تند حرف میزنه و میگه دیگه تا اخر عمرش نمیره باهاشون بازی کنه ، وسط هق هق هاش چشمش میفته به شیرینی های روی میز ، در حالی که داره غر میزنه ، دو لپی شیرینی میخوره و اشکش قطع میشه و خداحافظی میکنه دوباره میره پیش همونا

همینقدر رعد برقی و ضرب العجلی و فشفشه ای😹